Het is mei en mijn herinneringen gaan naar mijn TransAmTri-avontuur van vorig jaar. Het trekken door een landschap, bezig zijn met eten/verplaatsen/slapen en niets meer dan dat; wat een ultiem gevoel was dat!
Afgelopen jaar heb ik veel gedaan, maar niet zo’n soort avontuur. In mijn agenda stond de RatN (Race around the Netherlands) graveledition. Maar aangezien ik ultra-spul mentaal & fysiek niet zo goed trek, heb ik me hiervoor afgemeld. Bovendien zie ik mijn agenda in juni vullen met andere (leuke!) dingen dus dat tijdsblok schiet aan mij voorbij. Ik kijk nogmaals naar mijn agenda en jawel, ik zie een gat als ik deze zondag vertrek dan red ik het wel een weekje. Al moet de laptop mee, want op zo’n korte termijn had ik mijn werk nog niet georganiseerd. Het is de afgelopen weken pet-weer geweest dus iets in de zon zou heerlijk zijn. Maar na een korte online zoektocht op zaterdagavond zie ik dat ook de last minutes nog prijzig zijn; het zal vanwege de mei-vakantie zijn. Hmm wat dan wel.. zal ik het erop wagen en gaan hiken in de buurt? Ik kijk wat verder dan mijn neus lang is (kortom, verder dan de LAW’s in NL) en bedenk me dat ik nog steeds naar Teutoburger Wald wil – dichtbij huis maar wel lekker wat hoogtemeters. Voor het fietsen staat de Hermannhöheweg nog op het verlanglijstje, maar ik zie dat ik ‘m ook kan hiken. De hele Höheweg is net wat te lang, maar de Hermannsweg moet precies te doen zijn.
De Hermannsweg is 156KM lang en loopt over de toppen van het Teutoburgerwald. De route is gemakkelijk te volgen aan de hand van de zwarte bordjes met een witte ‘H’. De hotels/hostels/herbergen liggen bijna altijd in een dorp onderaan de kam. Dus wandel ik tussen de 200m en 3KM af en aan naar de route. En uiteraard ligt Hermann aan dit stuk weg – wie Hermann is, daar kom ik gaandeweg achter.
Rheine – Schöne Aussicht
Het is zondagochtend en ik wandel van huis naar het station voor de trein. In Rheine stap ik uit, gooi mijn rugzak op mijn rug (alhoewel de swing niet grandioos is met een zware laptop erin) en start. Met een kwartier ben ik buiten de stad, hike ik langs het water en de zon schijnt; ik neurie – ik ben op weg! Het tempo zit er prima in, maar hé het is hier vlak en ik heb nog frisse energie. Control freak als ik ben, hike ik met gps in mijn hand. Na 15KM is er een omleiding – nu moet ik dus op de bordjes vertrouwen. En tja, dat gaat eigenlijk best goed – de omleidingsroute is goed aangegeven dus de GPS kan de tas in.
De Weg leidt mij door het dorpje Bevergern, prachtige vakwerkhuisjes in wat tot een paar jaar geleden tot het mooiste Duitse dorp was uitgeroepen. Kort na het dorp komen de eerste hoogtemeters – hier ga ik dan eindelijk de “Kamweg” op. Schöne Aussicht ligt er mooi bij, er is een prachtig uitzicht over het dorp Riesenbeck en het achterliggende vlakke landschap. Hier mag ik afdalen, want mijn eerste overnachting is in dit dorp.
Schöne Aussicht – Malepartus
De volgende ochtend hike ik dezelfde weg terug omhoog, om aan mijn tweede etappe te beginnen. Vandaag kom ik langs allerlei toeristische hoogtepunten en ondanks dat het maandag is, is het druk. Het is namelijk De Dag van de Arbeid. Allereerst hike ik langs Hockendes Weib – een rotsformatie die lijkt op een hurkende vrouw => ik zag het er niet in, maar het was druk genoeg dus het zal lijken. Halverwege werd het nog drukker op het pad, ik moest zelfs wandelaars ontwijken.. het bleek dat ik vlakbij Tecklenburg was. In het schattige dorp heb ik op een overvol terras mijn lunch gebruikt om daarna verder, richting de stilte te hiken.
Via de Klotenberg (ik verzin het niet), zandafgraving en een lang bospad kom ik bij (gesloten) restaurant Malepartus aan. Via de asfaltweg daal ik via haarspeltbochten af naar het dorp Lienen om daar in een verlaten hotel te overnachten. In de stromende regen ga ik op zoek naar de enige pizzeria die geopend is in het dorp en ik beloon mezelf met een grote Weizen.
Malepartus – Borgholzhausen
De bakker is al vroeg open en ik koop een broodje van de Meesterbakker Schulte. De oorkonde aan de wand dateert van 1923 – overgrootvader was al een meester. Ik klauter de kam weer op – het pad ligt er modderig bij na de stortbuien van gisteren, maar gelukkig is het nu redelijk droog. Na ruim een uur kom ik in Bad Iburg, een klein dorp waar de supermarkten nog gesloten zijn dus doe ik het met een kop koffie en taart!
Vanaf hier hike ik veel door bos, maar af en toe zijn er de mooie uitzichten en heel af en toe kun je in één oogopslag zien dat je op de kam bent – supervet. De uitzichttorens onderweg, de Steinegge en Luisentoren, beklim ik uiteraard om nog verder over alles uit te kunnen kijken. Na de laatste toren daal ik af naar het dorp waar mijn volgende overnachting is.
Borgholzhausen – Bielefeld
Met verse koffie in mijn mok, thee in de thermos en de flasks gevuld ga ik deze ochtend weer op pad. Via Burg Ravensberg (prachtig gerestaureerde burcht), de Kaffeemühle (monument lijkend op een koffiemolen), hangmat, televisietoren en de dierentuin loop ik naar Bielefeld.
Daar kom ik in één van de nauwe straatjes van de oude stad terecht bij het restaurant “Nichtschwimmer” – je begrijpt dat ik daar mijn verlate lunch ging eten! Overnachten doe ik in het centrum, gelukkig ligt mijn kamer aan de achterkant en is het, behalve de duiven, heerlijk stil. Inmiddels ben ik gewend aan de stilte van de dagen – ’s ochtends vroeg de vogels, rond koffietijd mijn eigen voetstappen, tegen lunchtijd de zachte geluiden van een slaperig dorp en ’s avonds weer de vogels. Een heerlijk stilritme, de geluiden van de stad komen nu extra hard binnen – gelukkig mag ik morgen weer het bos in.
Bielefeld – Haus Berkenkamp
In de Altstadt ga ik vroeg een Bäckerei binnen voor een koffie met croissant. Het is een flink klim om Bielefeld uit te komen en ik merk dat mijn lichaam langzaamaan op gang moet komen. Eenmaal op de kam zorgt mijn nieuwsgierigheid voor het tempo – er zijn telkens nog mooiere uitzichten, nog mooier bos, nog prachtiger groen..
Vandaag is een dag met veel hoogtemeters, waarbij de lunchplek in het bergdorp Oerlinghausen is; het dorp ligt op een steile helling. Ik neem een Strammer Max; dat vind ik namelijk wel toepasselijk voor mijn stramme spieren. Na de vullende lunch hike ik verder via weer langs uitzichtplekken en Eiseren Anton (ijzeren uitzichttoren). Mijn overnachtingsplek ligt een paar kilometer ten noorden van de kam, ik hike erheen door velden vol met koolzaadbloemen. Het is inmiddels dag vier alweer en ik heb Hermann nog niet gezien.. morgen dan?
Haus Berkenkamp – Jugendherberg
De weersvoorspellingen zijn voor vandaag niet gunstig – ’s ochtends een plensbui van een uur en einde van de middag heel veel plensuren. Mijn ontbijt nuttig ik dus vroeg, zodat ik al een eindje onderweg ben vóór de eerste plensbui. Mijn ideaalbeeld is om tijdens de bui in een hutje te schuilen – maar tja, ik weet niet waar de hutjes zitten. Én ik was even vergeten, dat als je een kilometer moet dat je daar dan gerust een kwartier mee bezig kunt zijn – voldoende tijd om zeiknat te worden. Je begrijpt ‘m – verkeerd getimed met de bui. Maar gelukkig is het niet koud en kan ik de druppels van de blote benen stampen. Want toen ik eenmaal bij een schuilhutje was, was de plensbui grotendeels voorbij.. De bui mocht de pret niet drukken, want vandaag ontmoet ik Hermann!
Hermann de Cherusk staat fier bovenop de kam en meet bijna 25m hoog, gemaakt van koper en een zwaard van maar liefst 7m lang. Zijn beeld staat er ter herinnering aan de overwinning van de Germanen op de Romeinen, in het jaar 9 na Christus. Het moet gezegd worden – ik was geïmponeerd door zijn grote gestalte waar ik zo nietig onder stond.
Na Hermann gaat het pad steil naar beneden om een paar kilometer verder weer te klimmen naar het dorp Berlebeck – een schattig, ingeslapen dorp met vakwerkhuisjes bovenop een top.
Maar dit waren niet het enige hoogtepunten van deze dag.. ik mocht nog verder hiken naar Externsteine – een imposante rotsformatie die je voor een kleine vergoeding mag beklimmen. Een gek gezicht omdat de enorme rotsblokken middenin het bos liggen alsof ze daar toevallig zijn neergevallen. Het is halverwege de middag, in de verte zie ik wolken grijzer worden. Ik besluit om hiervandaan de kortste route naar mijn onderkomen te nemen want ik heb geen zin om (weer) drijfnat te worden. Een wijs besluit want toen ik onder de douche stond, ging het buiten los – urenlang..
Jugendherberg – Leopoldstal
Gisteravond heeft het flink geklapt met onweer en stortte de regen naar beneden. De paadjes zijn drassig en modderig. Allereerst loop ik terug naar Externsteine, want daar had ik de Hermannsweg verlaten (dat is een dingetje wat ik van events heb overgehouden; daar waar je van het pad/de trail/de route gaat, daar ga je er ook weer op).
Het is rustig bij de Steine en de ticketbox is verlaten – ik loop snel naar boven. Bijzonder dat er zomaar een aantal rostblokken midden in het bos liggen. Helemaal indenkbaar dat in de middeleeuwen dit een religieuze plek was. Direct achter de rotsblokken loopt het pad steil omhoog, de Knickenhage kam op. Opvallend is de ondergrond, veel minder rotsig en veel meer modder en wortels dan afgelopen dagen. Uiteraard komt er een einde aan de kam en steek ik een snelweg over om het laatste deel van de Hermannsweg te lopen. Ik loop het Silbertahl in en langs het water gaat het omhoog. Het smalle dal is prachtig – een woestenij met veel omgezaagde bomen en ook veel takken op het pad. Hogerop is er een valwind geweest zodat er alleen nog maar halve afgeknakte boomstammen om mij heen staan. Het gaat continue omhoog naar de Velmerstot, een uitzichtpunt op 441m hoogte (hoogste punt van de Hermannsweg). Vandaag is het zaterdag en het is wat drukker op de paden, maar toch verbaas ik me over de stilte in dit dal.
Na deze korte etappe eindig ik bij station Leopoldstal; ik koop een kaartje, trek mijn schoenen uit en in stilte wacht ik op de trein. Het was een heerlijke hike in een prachtige omgeving, makkelijk aan- en af te reizen, relatief dichtbij maar je waant je veel verder weg. Kortom, de Hermannsweg is zeer hike- en trail-waardig en je kunt ‘m ook fietsen => wie weet de volgende keer..?!
Mijn etappes:
- Rheine – Schöne Aussicht (Riesenbeck) 22KM, 225hm
- Schöne Aussicht – Malepartus (restaurant) 31KM, 725hm
- Malepartus – Borgholzhausen 29KM, 785hm
- Borgholzhausen – Bielefeld 28KM, 870hm
- Bielefeld – Haus Berkenkamp (Stapelage) 22KM, 570hm
- Haus Berkenkamp – Jugendherberg, 22KM, 625hm
- Jugendherberg – Leopoldstal 11KM, 370hm
