Gekke tijden – sportdoel dat verschoven is, minder werk, meer tijd… hoe doe je dat? Ik sprak met Gerrit en Jurgen in de Slimmer Presteren podcast, aflevering 11 en ik schreef een blog:
Uiteraard blijf ik bewegen. Nu mijn doel, de transamtri, een jaar verschoven is neem ik een break. Het eerste deel van deze break-periode noem ik mijn “sterker worden-periode”. Dat betekent voor mij kortere trainingen, wat pilates, krachttraining doen en af en toe gooi ik er een interval in.
Mijn mindset de afgelopen maanden was gericht op meer kilometers en minder op hogere intensiteit. Denk aan zwervend op mijn nieuwe fiets over de Veluwe of 3x zwemmen op een dag. Want tja, als je een wedstrijd gaat doen die minimaal 4 weken duurt dan wil je dingen lang vol kunnen houden. Maar die wedstrijd is pas over 12 maanden, dus het specifieke trainen kan ik even laten schieten. Mooie gelegenheid om de basis te versterken voor ik weer meer de duur in ga. Deze duurtrainingen staan op mijn lichaam geschreven – dat is mijn comfortzone (en daarmee dus ook een valkuil). Dus nu… nu heb ik mezelf opgedragen om uit die comfortzone te gaan. Het is lastig want ik moet van ver komen. Mentaal begin ik al te kraken als ik het idee heb dat ik snel ga (whaaa – hoe lang houd ik dat vol?), mijn ademhaling piept (hijghijg), mijn hartslag is van slag (asjemenou) en mijn spieren zitten tegen de kramp aan (ieks). En de dagen erna, sloom en stijf gevoel… Kortom, heel goed dat ik dit doe..
Het buitenzwemmen is daarin, gevoelsmatig, ook een goede booster. Kneiterkoud water dus je lichaam krijgt er een lekkere verfrissende tik van.
Het fietsen is voornamelijk kort en meestal als vervoersmiddel naar en van de plas. Wetsuit in mijn Restrap zadeltas, boterhammen in mijn frametas – handig zo’n bikepacking-opstelling.
Mijn loopjes zijn tot een uur terwijl ik vorige maand minimaal een uur ging lopen anders vond ik het de moeite niet van het omkleden. Soms is dat warmstampen na een koude zwemdip (dan weet ik zeker dat ik tempo loop) of ik doe een poging voor een interval. Mijn tempo is zo vastgeroest op 8,5/9KM per uur dat mijn kuiten op spanning schieten als ik sneller ga. De aanhouder wint zeggen ze toch?
En last but not least doe ik krachttrainingen, pilates, yoga thuis. Het is de sluitpost is in mijn gebruikelijke beweegpatroon. Nu heb ik een routine ingebouwd om dit met enige regelmaat te doen. Toegegeven, als het weer drukker wordt en we weer meer dingen buitenshuis mogen doen dan zal het lastiger zijn om dat vast te houden – uitdaging dus!
Hoe kom jij deze tijd door? Heb jij je beweegpatroon aangepast nu doelen weg zijn gevallen? Of heb je juist nieuwe doelen gevonden?
