Tag: toerlanglaufen

Saar en ik houden er van om in de natuur te zijn, het liefst op een actieve manier. Allebei vinden we een trektocht van A naar B geweldig en in de sneeuw helemaal prachtig. Zo’n wintertrektocht is meestal van hut naar hut en dan gebruiken we een pulka voor de spullen.
Pulka: slee waarop je je bagage mee kunt nemen over sneeuwlandschap

En dan stuit ik op een krantenbericht over Pullka trainingen in Nederland.
Pullka: komt van pulka maar met een extra L zodat het woord “pull” er ook inzit, samen vormen ze precies wat Pullka is @pullka.com

Eerlijk gezegd dacht ik dat het een beetje rondlopen met sleetje is waarbij het gewicht of tempo af en toe veranderd; “How hard can it be?”. Training geboekt bij Gert in de Soesterduinen en op een dinsdagochtend staan we in ons sportieve outfit klaar. Ik had aangegeven dat we beiden sportief zijn en Gert kent me langer dan vandaag. We krijgen een diverse training – we zijn benieuwd!

Sleetje aan ons harnas bevestigd en daar lopen we met onze stokken weg van de parkeerplaats. Ondanks het zand en het lichtgewicht sleetje is er meteen herkenning. De tred, het ritme, het gevoel – net als in de sneeuw!
Zodra we bij de duinpan komen, mogen we wat scheppen mul zand in onze sleetjes gooien. We zijn nog aan het warmdraaien dus hoeven het nog niet te gek te maken. Ondertussen gaan de regenspullen uit want het is droog en toch ook flink inspannend, lees natte rug.

Onze eerste oefening is het meerdere keren beklimmen en afdalen van een grote zandheuvel: de Soester Alp. Onderaan de heuvel komen we langs Gert die bij ons elke ronde een schep zand in de slee gooit. We beginnen vrolijk babbelend, maar met elke ronde wordt het toch wat stiller en zijn we meer gefocused. In de laatste ronde vraag ik om een halve schep – ik voel het gewicht al behoorlijk.

Gert vertelt ons dat we geluk hebben. Door het natte zand hebben we meer grip met onze schoenen en glijdt de slee makkelijker.
Saar en ik geloven hem niet – wij zijn namelijk aan het hijgen en zweten!

Op naar de volgende oefening, deze is op de Highway. Hier variëren we in de manier waarop we de slee voort bewegen – echte krachtoefeningen. We voelen dat je met de sleetjes een complete body-workout kunt doen – menig bootcampsessie kun je erbij laten verbleken.

De regen begint weer toe te nemen dus we vertrekken richting een beschut deel; daar ligt De Muur van Gert. Is de Muur van Geraardsbergen een fenomeen in wielerland (want de beklimming is steil, smal en hobbelig).
De Muur van Gert doet er niet voor onder, deze gaat geheid naam maken in Pullka-land! Superleuk, want naast het botte trekken van de slee moet je nadenken over je koers want de slee trek je niet zomaar over alle uitstekende boomwortels.

Terug naar de open duinen voor een oefening waarbij we elkaars tegengewicht zijn – blijft leuk om de ander wat te pesten door wat harder te hangen. Hartslag gaat hiermee goed omhoog! We gaan weer terug naar de Highway voor een laatste opdracht: pull till you drop. Een stuk vlak waarbij de slee onderweg door je maatje gevuld wordt tot vol en dan de hoek om om omhoog te gaan. Je maatje stopt dan niet maar zorgt dat er geleidelijk aan een kop op de slee komt. Oeffff dat is echt sleuren én puffen én nog meer zweten – maar wel leuk!

Ondertussen zijn we twee uur bezig – Gert zei al dat hij een speciale training voor ons in petto had. Dit was echt superspeciaal – het was zoveel meer dan wij hadden verwacht. We gaan vaker met een slee de duinen in!

Wil jij, net als wij, dit ervaren: kijk dan op pullka.com voor meer informatie en trainingsplekken in Nederland.