Categorieën
Geen categorie

#thinklarge – mentaal spel bij het lopen

In de afgelopen dagen had ik ook bedacht dat ik de kustroute als een FKT-triathlon wilde afleggen. FKT staat voor Fastest Known Time en komt regelmatig voor in ultraland. Dan loop je een bepaalde route en zet je de snelste tijd neer, dit kunnen routes zijn van 50KM of 1000en KM. Er bestaan bijna geen FKT-triathlons en al helemaal niet in Nederland (althans ik kon ze niet vinden). Een spelregel is dat je van de route mag, maar daarna moet je op hetzelfde punt de route weer oppakken. Dus wandel ik naar de plek waar ik de dag ervoor met de fiets te route verlaten had. En daar start ik met hardlopen – mijn laatste onderdeel van de kustroute-triathlon.

IMG 4602Edited 1024x768 - geen-categorie - #thinklarge - mentaal spel bij het lopen

Wetende dat ik weinig tegen zou komen onderweg, had ik vandaag niet mijn zinnen gezet op koffie met croissant. Vandaag is het doel simpel: doorgaan. Mijn ritme was 30min hardlopen en 5min wandelen. Tijdens het wandelen kan ik dan drinken en eten. De zon komt langzaam op, het is windstil en doodstil op straat. Het loopt eigenlijk best lekker en ik kan het ritme behoorlijk goed volhouden. De lucht is strakblauw en de zon begint al aardig te branden.

IMG 4605Edited 1024x768 - geen-categorie - #thinklarge - mentaal spel bij het lopen

De route loopt kronkelend door wat dorpjes richting de dijk. Daar zwalk ik af en toe tussen de schapen en hun poep door. Ik probeer los te laten hoeveel blokken ik hardgelopen heb – het zegt namelijk niets. Ik onthou alleen wat ik de keer daarvoor gegeten heb en wat ik die keer wil gaan eten. In de verte zie ik Delfzijl en ik houd me bezig met voorspellingen hoeveel blokken ik nog moet lopen voor ik in het centrum ben. Het is een voorspelling die nergens op slaat want ik heb geen idee hoe groot Delfzijl is en ik weet niet eens of ik wel door het centrum loop. Maar het houd ik mij mentaal bezig. Ook bedenk ik mij dat ik in Delfzijl vast een kerkklok zal zien en weet hoe laat het is en dus schattingen kan maken hoe lang mijn dag zou kunnen duren. Ook die schattingen slaan nergens op en alles rond ik af naar boven want ik weet dat ik vandaag geen negatieve split zal lopen (dat wil zeggen de tweede helft sneller dan de eerste helft). Ik loop Delfzijl binnen en inderdaad zie ik een kerkklok; mijn hoofd doet goed mee want ik prent mij in dat het helemaal niet vanzelfsprekend is dat het ook daadwerkelijk zo laat is als dat de klok aangeeft.. Het lijkt erop dat ik niet door het centrum loop, dus bepaal ik zelf een moment waarop ik vind dat ik middenin Delfzijl ben. Nu achteraf weet ik niet of mijn voorspelling klopte en het doet er ook niet toe – het gaat om het afleiden van datgene waar ik mee bezig ben. Net buiten Delfzijl sta ik een kwartier stil voor een brug – ai, het zakt in mijn benen.. maar ik pak het ritme weer op en voor ik het weet ren ik weer op de dijk. Het gaat inmiddels wat langzamer en ik krijg het steeds moeilijker om na de wandelpauze weer te gaan rennen. De dijk slingert oneindig ver voor me en ik heb naast de schapen en af en toe een fietser weinig afleiding.

IMG 4610Edited 1 1024x769 - geen-categorie - #thinklarge - mentaal spel bij het lopen

Dit is een moment om me te herpakken – ik kan doorgaan maar wat gaat mij dat opleveren? Mijn doel is doorgaan en dat betekent dat ik niet stil wil staan na een stukje hardlopen. Dus zeg ik tegen mijzelf dat ik een uur mag gaan wandelen; ik ben geen wandelaar dus dat is niet eens een fijne oplossing maar als ik wandel, ga ik wel vooruit.. Inderdaad ik vind het een strijd om een uur te wandelen want het gaat me niet gemakkelijk af. Op de dijk kijk ik vooruit en zie het volgende hek en ik bedenk mij  dat ik dat wel kan hardlopen zonder in te storten.Dus ren en wandel ik afwisselend van hek tot hek. Mijn doel is om dat 5x te doen en dan wel weer verder te zien. En warempel, ik vind opnieuw een ritme. Maar helaas, binnen die 5x leidt de route mij van de dijk een oneindige polderweg op. Mentaal een kleine knauw maar ik herpak me snel en vind een nieuw ritme in 5min hardlopen en 5min wandelen en daarbij probeer ik van te voren in te schatten waar ik moet stoppen. Het houdt me goed bezig en ondertussen gaat het prima met de meters. Het is midden op de dag, brandende zon, 0 schaduw en niets om naar uit te kijken. Dat zijn de ingrediënten die ik verwacht in Amerika – oneindig doorgaan in een oneindig landschap onder stinkend warme omstandigheden.

IMG 4613Edited 1024x768 - geen-categorie - #thinklarge - mentaal spel bij het lopen

En plots is er een linksaf in mijn route en ga ik weer terug naar de dijk, terug naar de schapen en enkele fietser en terug naar de hekken. Ik pak het oude ritme weer op en begin stiekem na te denken over mijn kilometer-score.. waar zou ik zitten, hoe ver zou het nog zijn naar het eindpunt.. Die gedachten probeer ik los te laten en ik probeer vooral de verleiding te weerstaan om op mijn horloge te kijken wat de stand van zaken is. Ik draai het om en begin mezelf te complimenteren dat ik zo goed bezig ben. Dat ik mijn ritme heb kunnen verleggen en dat ik kan blijven doorgaan. En oh ja, ik heb niet eens blaren.. Pats, dat was de verkeerde gedachte. Nog geen kilometer later voel ik het vocht tussen mijn tenen van mijn rechtervoet lopen. Euhm en eigenlijk is het heel ongemakkelijk met een stekende pijn. Schoen uit, sok uit, sok opnieuw goed aan trekken, schoen opnieuw goed aantrekken en mwah.. het gaat toch eigenlijk niet. Schoen weer uit, zooltje eruit, schoen weer aan en mwah.. het gaat toch eigenlijk niet. Schoen weer uit, zooltje er weer in, sok uit en schoen weer aan. Ahaa, dat is de oplossing voor dit moment.. ik kan weer een stukje hardlopen. Als ik wandel dan zie ik een rood bloedstraaltje op de achterkant van mijn schoen – kak, achterkant hiel open gelopen. Sok erin draperen en dan verder wandelen. Hardlopen gaat niet zo fantastisch met dat losse sokje.

IMG 4614Edited 1024x768 - geen-categorie - #thinklarge - mentaal spel bij het lopen

Maar ondertussen heb ik zicht op een sluizencomplex..zou dat? Nu ik loop te klooien met blaren mag ik op mijn gps kijken en joechee, ik zie dat ik nog maar een paar kilometer van de Duitse grens verwijderd ben!! Het einde is in zicht, het maakt het wandelen nog niet veel gemakkelijker maar de gedachte dat ik straks mijn schoenen uit mag doen geeft vleugeltjes. Het was even bijten, ook die laatste kilometers maar dan sta ik er toch. Ik tik ‘m aan – de Duitse grens, het einde van de Nederlandse Kustroute. In totaal heb ik ruim 13KM gezwommen, 737KM gefietst en vandaag 50KM gelopen. Een FKT van 4 dagen, 23 uur en 15 minuten op de triathlonversie van de Nederlandse Kustroute.

IMG 4619Edited 1 1024x769 - geen-categorie - #thinklarge - mentaal spel bij het lopen
Categorieën
Geen categorie

#thinklarge – Amerika-gevoel op de fiets

Ik keek achterom en zwaaide naar de auto met kano op het dak. Mijn weg vervolgde ik nu alleen op fiets. Het doel lag heel veel kilometers verderop. Zoveel kilometers verder dat ik er grip op verloor en dat was meteen het goede gevoel. Zo zou het in Amerika ook zijn – 5000km, die kun je ook niet aftellen.

Een paar kilometer nadat ik startte stond ik alweer stil, ik had ruim een half uur wachttijd voor het veer Breskens-Vlissingen. Ik ging de wachtruimte in en op zoek naar een stopcontact. Dat zou mijn voorland de komende dagen zijn. Op elk moment dat je stilstaat of stilzit dan ga je laden. En eten en bidons bijvullen. Een routine die je erin wil bakken want je wil niet onverwachts een extra stop moeten maken omdat je iets vergeten bent te doen.

Ongeduldig wachtte ik op het veer en tijdens de overtocht had ik ook niet helemaal rust. Stom natuurlijk, maar ik wilde graag fietsen. Lampjes geïnstalleerd en in Vlissingen kon ik eindelijk gaan trappen. Het ging van de schemer de donkerte in en de route volgde ik op mijn gps. Op het scherm zag ik waar ik was, in het bos of dichtbij het strand.

E7AB4AD8 1B4C 4BE8 AFF5 832D3C0C57A8 1024x1024 - geen-categorie - #thinklarge – Amerika-gevoel op de fiets

In de dorpen werd het rustiger op straat en werden steeds meer lampen gedoofd. Mijn plan was om rond 12-en uit te kijken voor een slaapplek. Op het terrein van de scouting lijkt het erop dat ik ver genoeg van het fietspad kan liggen. Lampjes uit en een paar minuten “zijn” op de plek om te voelen of ik dit een geschikte plek vind. Deze is goed gekeurd en de ondergrond blijkt ook nog lekker zacht te zijn! Bivakzak uitrollen, alle kleren aan, reflecterende onderdelen afdekken en tukken maar. Uiteraard lig je op je hoede en doe je niet meer dan hazenslaapjes maar uitrusten doe je sowieso.

Maandagochtend, ik kijk over het randje van mijn bivakzak.. ja, het is licht genoeg om in te pakken. Gelukkig is het niet koud geweest en hoef ik maar een uurtje met mijn regenjas te fietsen om op te warmen. Doel van de dag is om zo ver mogelijk te komen. Doel van deze ochtend was croissants scoren. Het leek mij fantastisch om dat met een bakje koffie te kunnen combineren. Afijn, ergens rond 10:00 ben ik bij een truckstop afgestapt voor de koffie, maar dan met omelet. De croissant stond niet op de kaart en inmiddels had ik flinke trek gekregen. Tot dan toe reed ik langs bakkertjes die gesloten waren of op vakantie. Ondertussen had ik het al flink naar mijn zin op de fiets – de omgeving was prachtig. Mijn slaapplek bleek achteraf het mooiste stukje natuurgebied van heel #thinklarge te zijn. Een kronkelend pad door de duinen en in de ochtendschemer zag ik vele reeën in het bos. In een behoorlijk strakke lijn langs de Noordzee-kust ging de route richting het noorden. Af en toe zicht op zee maar verder heel veel duinen in mijn blikveld. En heel veel vergezichten met afwisselend blauwe lucht, lichte bewolking en donkergrijze wolken.

Het werd een dag van jasje aan en jasje uit – de ene na de andere regenbui maar wel met een temperatuur die warm genoeg is zodat je als er geen druppel meer valt je meteen je jasje uit wil.. Dineren deed ik op een terras onder de parasol, gelukkig precies op tijd omdat de regen daarna met bakken uit de hemel kwam. Het wordt droog dus ik stap weer op – ik probeer zoveel mogelijk kilometers op de fiets te maken per dag en niet door hard te fietsen maar door zoveel mogelijk tijd op de fiets door te brengen.

IMG 4466 1024x768 - geen-categorie - #thinklarge – Amerika-gevoel op de fiets

In Den Helder was ik er klaar mee – ik had net een prachtig fietspad langs zee gehad en was met wind en regen in de rug weer compleet doorweekt geworden. In een bushokje stapte ik af, droogde mijn handen en pakte mijn mobiel om op zoek te gaan naar een slaapplek. Dat was vrij lastig want het is zomervakantie dus heel veel hotels waren volgeboekt. Na een half uurtje zoeken kwam ik bij een adres uit dat 700m verderop lag – wat een geluk!

Verkreukeld stond ik de volgende dag op, het ontbijt was perfect geen croissants maar wel én broodjes én kwark én fruit, etc. Later dan ik eigenlijk wilde stapte ik weer op om de kustroutebordjes te volgen naar Den Oever. Het ging slingerend door dorpjes, langs watertjes, van noord naar zuid en andersom en af en toe naar het oosten. Hier moest ik aan wennen, tot dan toe was de route redelijk rechtlijnig strak langs de kust gegaan. Bordjes met afstanden tot de volgende plaats moest ik nu negeren want geheid dat ik op 1,5x zoveel kilometers uitkwam. Kortom, loslaten om te kaderen want je weet niet wanneer je waar bent en dat zal in Amerika net zo zijn. Geen verwachtingen hebben maar gewoon doorgaan met wat je doet dan bereik je je einddoel.

IMG 4486 1024x768 - geen-categorie - #thinklarge – Amerika-gevoel op de fiets

De Afsluitdijk is momenteel afgesloten voor fietsers. Je kan een bus nemen waar je fiets achterop vervoerd wordt. Maar dat voelt niet goed, ik maak wel gebruik van veer en pont maar dit gaat toch net te ver. Dus had ik besloten om een ommetje te maken langs het IJsselmeer en de dijk tussen Enkhuizen-Lelystad. De wind was enorm en op mijn weg naar Den Oever probeerde ik te voelen en te voorspellen hoe de wind voor mij zou waaien. Ik had geluk, het was of zij- of mee- en bijna nergens echt tegenwind. Koffie met croissant (ook vandaag weer in mijn hoofd) werd vervangen door een koffie met appelgebak bij een prachtig stoomgemaal. De dijk langs het IJsselmeer was mooi en afwisselend en soms ook gewoon lang.

IMG 4508 1024x768 - geen-categorie - #thinklarge – Amerika-gevoel op de fiets

De zon brandde goed en vandaag hoefde ik maar één keer echt te schuilen voor een bui. Dat kwam erop neer dat ik in Lemmer al ging dineren. In Friesland kon ik genieten van een prachtige zonsondergang waarbij ik regelmatig achterstevoren op mijn fiets zat om te kijken hoe de zon de wolken in vuur en vlam zette of juiste een groter contrast creëerde met de regenwolken. Uiteindelijk ging de zon toch echt onder en mocht ik alle lampjes aan doen. Ik fietste weer in mijn eigen wereld. De wind ging deze avond niet uit en beschutting zoeken in het noorden van Friesland is best lastig. Maar rond twaalven vond ik een plekje – uit de wind in het hoge gras dat rook naar paarden. Al mijn kleren aangetrokken, buff op mijn hoofd,alle koordjes aangetrokken en opgekruld in mijn bivakzak. Het was een stuk kouder dan de nacht ervoor waardoor ik bijna niet sliep. Dus dan maar proberen zo goed mogelijk te rusten en wat muziek luisteren.

IMG 4542 1 1024x768 - geen-categorie - #thinklarge – Amerika-gevoel op de fiets

De volgende ochtend stond ik stijf op – oef ik had wat moeite om op gang te komen. Uiteraard keek ik weer uit naar koffie+croissant maar had al bedacht dat een supermarkt ook perfect zou zijn. Een paar uur later werd ik getrakteerd op een buurtsuper. Croissantjes, fruit, kwark en drinken sloeg ik in. Nu een bankje om even rustig te zitten. Ik rij het dorp uit met mijn aankopen in mijn handen en rustend op mijn stuur. Een routebordje staat wat onhandig en lijkt aan te geven dat ik rechtdoor moet, ik ben er niet zeker van maar rij toch de woonwijk in en over een drempel. Splash – daar gaat mijn kwark op de straat, op mijn fiets, op mijn benen… ik sta te tieren. Pak de lege verpakking op, fiets verwoed terug naar het bordje en rij vervolgens weer dezelfde straat in en door de kwark naar de volgende kruising en daar zie ik het volgende bordje. Ik rag over de weg in plaats van over het fietspad en zie in de verte een bankje. Ik knijp in mijn remmen en stap af en leg het restant van de aankopen op het bankje. Stomstomstom, ik ben erin getuind…ik heb mezelf in een hangry-situatie gewurmd. Hangry=angry hungry person. Nu eerst zitten en eten en drinken en eten en drinken en mezelf beloven dat ik op tijd zal blijven eten want dit is nergens voor nodig.

IMG 4556 1024x768 - geen-categorie - #thinklarge – Amerika-gevoel op de fiets

In Friesland en in Groningen gaat de kustroute ook meer van noord naar zuid en vice versa dan van oost naar west. Ik vind het lastig want er staat nog steeds een lekkere westenwind en uiteraard probeer ik daar optimaal gebruik van te maken. Uiteindelijk komt het erop neer dat ik heel veel draai en keer en vaak in te zwaar verzet moet aanzetten om weer op gang te komen. Niet slim, mijn lichaam (lees knieën) houden daar niet van en geven dan ook lichtjes protest (lees maken geluid). Slingerend van dorp door polder langs rivier enzovoorts geniet ik van de uitgestrektheid. Blauwe luchten, molentje hier, kerktoren daar en ik ben helemaal in mijn sas.

IMG 4571Edited 1024x768 - geen-categorie - #thinklarge – Amerika-gevoel op de fiets

Ondertussen was ik mijn strategie aan het uitdenken voor het loopdeel. Ik had bedacht ongeveer de laatste 50 kilometer te lopen. Kijkend naar de route van dat deel, besluit ik dat ik dat overdag moet doen. Anders wordt het veel te lastig om water aan te vullen onderweg of eventueel iets te eten. Mijn fiets kan ik niet zomaar achterlaten, vooral niet met de tassen erop. Verder zou het fijn zijn als ik van het einde van mijn route terug zou kunnen OV-en naar mijn fiets. Vrienden-op-de-fiets biedt uitkomst en einde middag bel ik aan bij een grote boerderij bij Roodeschool. Boodschappen had ik inmiddels al gedaan en na de maaltijdsalade lig ik om 1900 al plat. De volgende ochtend stond het ontbijt om 5:15 klaar en om 5:30 wandelde ik de deur uit. Mijn fiets en spullen mochten in de stal blijven staan. Inmiddels heb ik ruim 13KM gezwommen en 737KM gefietst. Mijn einddoel komt in zicht; ik weet dat ik vandaag kan finishen, maar ik ben er nog niet, eerst 50+ KM lopen!

IMG 4637 Edited 1 - geen-categorie - #thinklarge – Amerika-gevoel op de fiets