Categorieën
Geen categorie

GRAVELvakantie #thinkdeca

En daar zat ik dan aan de pannenkoek met een rood en wat opgezwollen hoofd omdat ik zoveel uur in het water had gelegen. Ik was ervan overtuigd; ik fiets naar de camping een paar kilometer verderop.
Liggen, rusten en slapen daar had ik behoefte aan na twee dagen met totaal ruim 38KM zwemmen. Dus de Addict (mijn bijnaam voor de Scott gravelfiets) opgeladen met mijn spullen en mijn been over het zadel gezwaaid.

IMG 8489 1024x769 - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca

Nu mochten de benen het werk doen, slechts een paar kilometer naar de camping. Maar tjé, wat voelde dit goed! Heerlijk om mijn benen te bewegen, de avondzon te voelen en boven de zee te zien en verhip ik had wind mee. Zal ik dan toch.. nee, ik ben moe en slapen zal me goed doen. Maar ondertussen malen de benen heerlijk hun rondjes en zonder moeite vind ik de kustroute naar het zuiden. Nou vooruit dan de volgende camping of de volgende of die daarna… De zon gaat onder en nipt voor het donker wordt, heb ik een slaapplek op de camping zo’n 45KM verderop.

IMG E8483 1024x768 - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca

1800KM is een flink eind fietsen en een leuke route zou wel helpen. Dus een app-bericht naar het #thinkbig-team wie er mee wil denken over mogelijke routes. En dat worden dan mooie plannen hoor, ik heb al een voorraad van leuke routes voor als ik me een zomer verveel!
Voor een bonusvakantiegevoel wilde ik graag een gravel-route. Met als specificaties dat deze moest starten daar waar ik het zwemmen kon finishen en eindigen waar ik het lopen kon starten naar het beginpunt; aka, ik wilde een rondje.
Thijs houdt ervan om routes te bouwen en hij ging aan de slag. Hij wist nog een paar mooie gravelgebieden en maakte een route van 1800KM op zijn laptop. Yup, hij maakte de route thuis en de route ging door gebieden waar hij nog nooit gefietst had… dus het werd een route die niet verkend was. En daar heb ik hem onderweg voor geprezen, maar soms was ik ook wel een beetje boos op hem (ahum).

IMG 8516 768x1024 - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca

Langs de kust zakte ik naar het zuiden; het was zoeven over de bekende kustpaden in Zeeland (bekend van mijn kusttriatlon #thinklarge). De eerste dagen waren asfalt en kon ik kilometers maken; bovendien was ik nog aan het floaten op mijn 38KM zwemmen (potdikkie – ik had het gewoon geflikt!). Echt comfortabel zat ik niet op mijn Addict, zere nek en ik kon niet bij mijn achterzakken van mijn fietsshirt – geen probleem, dan stop ik er niets in. Oh ja, ik had hongerklop na hongerklop.. na een paar dagen viel het kwartje (ik ben niet altijd de snelste): ik zat volop in mijn herstel van het zwemmen!
In België reed ik door Brugge en daarna was het gedaan met de snelheid, er kwamen steeds meer gravelweggetjes. Even was ik teleurgesteld omdat mijn gemiddelde omlaag ging, maar hé, ik ging geen record neerzetten en gravelweggetjes zijn vaak veel leuker dan asfaltwegen. Inderdaad, binnen no time kon ik genieten van stoffige weggetjes, gestuiter over kasseien en schrammen oplopen van de bramenstruiken.

IMG E8527 1024x768 - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca

Ik schampte Duinkerken en voor ik het wist was ik in Frankrijk, vlakbij Calais. Vanaf hier tot net boven Parijs kon ik mijn herinneringen afstoffen, ik kruiste namelijk meerdere keren het fietsparkoers van mijn Arch-2-Arc. De herinnering aan de eerste uren dat ik en mijn lichaam compleet van slag waren, niet precies wist wat voor en achter was maar gewoon door bleef trappen. Dat de lampen op de fiets aan moesten en ik met mijn duim communiceerde met de volgauto. Maar nu was het anders, het was overdag, het was warm en de zon brandde.
Nu moest ik mezelf verzorgen, op tijd stoppen om water te kopen of schaduw te zoeken, de route in de gaten houden en mijn eigen slaapplek zoeken. Ik begon in een ritme te komen – vroeg op, fietsen-eten-fietsen, vroeg slapen. Slapen deed ik vaak in mijn bivakzak op campings, eten deed ik bij supermarkten. Zo simpel kon het zijn.

IMG E8634 769x1024 - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca

Op mijn Addict had ik geen bluf nodig – ik vond het heerlijk! En als het even niet zo lekker ging, dan kwam dat meestal omdat ik verwachtingen had, verwachtingen over snelheid/zwaarte of ik had trek of ik was gewoon met het verkeerde been uit de bivakzak gestapt, zelfs op vakantie kan dat gebeuren. Zo stond ik ergens te balen omdat het pad onbegaanbaar was, meestal maakte ik daar een foto van alsof ik met het vastleggen van het baalmoment, dit beter kon accepteren. Afijn, ik stond dus nog een beetje te mopperen en borg mijn telefoon weer op. Ik pakte mijn stuur met beide handen beet en keek op… tadaaaa, een volmaakte regenboog! Mijn mopper maakt meteen plaats voor bewondering van het natuurschoon en ik sta gelukzalig om me heen te kijken want ik sta on-top-of-the-hill de prachtige grijze wolken en deze regenboog te aanschouwen. Dit soort momenten beschouw als mooie geschenken en dan realiseer me dat ik toch wel een heel bevoorrecht mens ben dat ik dit allemaal kan en mag doen. Elke dag heb ik wel zo’n kadootje – dat is toch wel waar je het voor doet!

IMG E8677 1024x768 - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca

De route was prachtig en zo divers. Na Calais ging het over gravelpaden wat meer landinwaarts om bij Cayeux-sur-Mer weer bij de zee met de witte krijtrotsen uit te komen. Kort daarna zwaaide ik landinwaarts dwars door de velden over begaanbare en minder begaanbare paden. Het landschap trok glooiend onder mijn gravelbanden door en ik kon al bijna in de verte zien waar mijn dag zou eindigen.
Ik was op weg naar het Forêt de Compiègne – het zuidelijkste punt van mijn route. Het Forêt is een prachtig bos waar enorm veel paadjes en weggetjes liggen, begaanbaar en onbegaanbaar, langs kastelen en door kleine dorpjes. Voor mijn gevoel was dit bos halverwege mijn #thinkdeca en ik wist dat het daarna niet zozeer aftellen zou worden. De Ardennen, ofwel hoogtemeters, kwamen er aan. Inmiddels sliep ik niet zo vaak meer buiten; dit kwam door én het slechtere weer én het ongemak van licht gekneusde ribben (een valletje hoort erbij!).

IMG 8617 1024x768 - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca

Mijn route ging dwars door het landschap naar het noorden, naar de heuvels. Niet dat ik tot nu toe geen hoogtemeters had gehad, maar dat was toch vaker glooiend dan dat er echt geklommen moest worden. Chimay was de eerste grote plaats in België, bekend van de biertje – ik nam er frieten. Vanaf daar ging het slingerend oostwaarts richting Bouillon en onder Bertrix langs. En daar had ik een medefietser – Aart kwam me een stukje vergezellen. Hij trof het niet, de regen kwam met bakken uit de hemel en bij mij liep alles die dag mis; weggetjes die op niets uitkwamen, afdalingen door modderstromen en afgesloten paden. Dus kwam ik chagrijnig uren later op de plek waar we elkaar zouden ontmoeten. Maar Aart en Eveline verwelkomden mij met een warme lach en deden of er niets aan de hand was.

IMG E8720 1024x768 - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca

We troffen nog wat fikse buien, waarbij we bijna van de weg spoelden – zoveel water kwam er naar beneden. En ook nu was het een bijzondere route, met deze doorgang door een pikdonkere tunnel en over een stuk met grove keien. Maar ook nog wat stukken asfalt, waarbij de regen dusdanig naar beneden kwam dat het wel leek dat we door een rivier aan het fietsen waren. Een paar uren later liet Aart me gaan met de beschrijving hoe ik naar de dichtsbijzijnde supermarkt moest.

PKVE9543 2 - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca

Verder oostwaarts ging het door Luxemburg, maar daar merkte ik niets van. Het was nog steeds klimmen en dalen, misschien iets minder steil hier. Net na Luxemburg ging ik naar het noorden, Duitsland in, over weggetjes door onherbergzaam gebied – mijn enige eetkans was bij een benzine-station; prachtig!


Ik hield niet bij hoeveel ik gefietst had, ik ging ervanuit dat mijn omfietsen voor onderdak en het afsnijden van onbegaanbare weggetjes in evenwicht zou zijn. Dus ik dacht dat ik de route gewoon moest afmaken in zijn totaliteit. Maar ik werd op de voet gevolgd door Thijs en hij verblijdde mij met het nieuws dat ik flink boven mijn oorspronkelijke KM’s zat. Ja, je leest het goed: “verblijdde” – ik begon het fietsen wel een klein beetje zat te worden. Mijn knieën begon op te spelen van het kracht zetten in de klimmetjes van de Ardennen en de ribben vonden het zware hijgen niet jofel. Ik begon lichamelijk te kraken en dan gaat het mentaal piepen. Maar hé, er was niets aan de hand en eigenlijk zat ik nog heerlijk op mijn Addict!

IMG 8744 1024x769 - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca

Er stonden dus meer KM’s op de teller dan verwacht. Nu hoefde ik niet perse de complete route af te leggen, dus ik wist dat ik nu af en toe wat af zou kunnen snijden; maar ja, waar dan? Want ik wilde uiteraard niet de mooiste stukken links laten liggen. Ik kwam weer meer in de bewoonde wereld; zo fietste ik door Monschau en logeerde ik in Niedeggen. In deze regio zag ik steeds meer de gevolgen van de overstromingen. Delen van fietspaden weg, bruggetjes verdwenen, meubels met vochtstrepen aan de rand van de weg en ik rook in de dorpen een vieze natte lucht.

IMG E8736 1024x768 - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca


Er waren ook wegafzettingen, op last van de politie mocht ik niet over een deel van de Hoge Venen in België. Door deze beperkingen werd mijn route vanzelf korter en ik moest vaker stukken lopen. Het einde van mijn fietstocht was in zicht en ja, ik kon warempel een stukje uitbollen. Een paar dagen iets relaxter qua afstanden en dan kon ik ontspannen met het lopen beginnen.

IMG 8805 1024x769 - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca

Op mijn einddag had ik weer gezelschap – Linda en Thijs fietsen een stuk mee. Heerlijk om weer bekende gezichten te zien en samen op zoek te gaan naar de koffie met wat lekkers. Via het drielandenpunt daal ik over MTB-paden af richting Withuis – ik geniet nog even na van de laatste kilometers op mijn Addict. Wat was het voorspoedig gegaan en ik had zoveel moois gezien onderweg!

EDKT1434 1024x768 - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca

In Withuis hadden Linda en Thijs ondertussen mijn parc fermee ingericht. Hun auto stond klaar met mijn loopspullen en zij zouden mijn fiets meenemen naar huis. De video van mijn fietsfinish werd gemaakt en ik kon mij omkleden bij de auto – schone kleren, wat heerlijk! Ompakken ging redelijk snel, mijn slaapzak, zakmes én mijn favoriete sokken (die waren dan wel vies, maar tja als het je favorieten zijn..!!).
Nog even via de supermarkt voor mijn avondmaaltijd en ik kon met het loopdeel beginnen – het laatste onderdeel en een nieuw avontuur.

#thinkdeca

38KM zwemmen: 2 dagen

1800KM gravellen: 12 dagen

422KM lopen: 11 dagen

mijn vakantie-versie van een 10-voudige triatlon
InkedNational Geographic Kaart Frankrijk Belgie en Nederland Engels  LI - geen-categorie - GRAVELvakantie #thinkdeca

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *