Mijn laatste ultratraining heb ik gisteren gedaan en nu zit ik met de beentjes hoog. Ik ben er aan toe en er klaar mee. Mentaal klaar met de lange trainingen en voorbereidingen. Fysiek pruttel ik lichtjes tegen, mijn lichaam is er klaar mee. Het juiste moment om eraan toe te geven en rust te pakken.
De laatste weken heb ik veel gedaan – veel getraind en hard gewerkt aan de voorbereidingen. En er zaten weer pareltjes van avonturen tussen, daar doe ik het voor. Mijn weg naar mijn doel zo leuk mogelijk maken.
Half april werd ik wakker geschud bij trainingsweekend in Frankrijk (Freaking Out weekend). Zwemmend in het koude zeewater realiseerde ik me dat ik nog zoveel “moest” doen. Ik maakte een lijstje wat ik nog wilde testen qua lichaam, mentaal en materialen. Dat lijstje zag er grofweg zo uit:
– een A2A-format duurtraining
– een 10uursloop
– een 10uurszwem
In het weekend na Frankrijk organiseerde ik samen met mijn team de A2A-invitational. Een training van 18uur waarin ik meteen mijn 10uursloop-wens meenam, 2 uur zwemmen en 6 uur fietsen. ’s Nachts om 0:00 startte ik vanaf mijn Base Camp, Austerlitz om ronden van ongeveer 1 uur te rennen. Dan kon ik op B.C. (Base Camp) weer eten/drinken. Zwemmen in het Henschotermeer met “zwevende” voedingspost (eten/drinken al watertrappelend), gevolgd door 6uur fietsen over de Heuvelrug (zigzaggend om de E-fietsers want het was een mooie zondag). Perfecte omstandigheden qua weer, voeding getest (te veel snelle suikers), materialen getest (schuurplekken), mentaal dingen tegengekomen, powernap gedaan, team op scherp (wat deden ze het goed!) en afgesloten met de allerheerlijkste pizza vers uit de houtoven.
Een paar weken later stond de 10uurs zwem in de agenda met de wensen: voeding in het water, open water en geen land meer in zicht. Oversteek Ijsselmeer stond bovenaan het lijstje. In de week voor de zwemdag bleek uit de weersvoorspellingen dat we alternatieve plannen moesten hebben want er zou een stevige wind zijn uit minder gunstige richting. Plan B gemaakt, nog steeds superplan en gaaf als dat ging lukken. En Plan C in het achterhoofd. Het werd Plan C en zelfs dat hebben we niet afgemaakt. Rondje Gooimeer moest stopgezet worden na 6,5uur omdat mijn begeleidende boot niet meer veilig bij mij kon komen voor voeding en eventuele calamiteiten. Na 7,5uur zwemmen was ik aan de kant – zeer voldaan want het was pittig water om in te zwemmen. Terug op de boot naar het startpunt bleek dat het aan boord nog veel onaangenamer was dan in het water..hulde voor mijn begeleidingsteam! Dit was wat je een Jaco-avontuur kunt noemen (knipoog). Weer veel geleerd!
De week erna was ik op trainingsweekend in de UK bij de organisatie van mijn challenge – Enduroman. Hier maakte ik kennis met de andere challengers en toekomstige challengers – prachtig gezelschap en in drie dagen een hechte band opgebouwd. De laatste dingen werden doorgesproken, ik bleek behoorlijk goed voorbereid te zijn op alle vlakken – goede boost voor het zelfvertrouwen.
Deze week met mijn team mijn stedentrip van A2Z doorgenomen. Geweldig gevoel geeft het – dit team is speciaal: heerlijke humor, juiste insteek en ik heb een enorm vertrouwen in ze. Wat een voorrecht om met Annique, Emma, Bas en Ron mijn uitdaging aan te gaan.
